"Diep weggedoken in zijn hoekje liet hij de muziek over zich heen kabbelen. De klanken vulden zijn geest. Ze lieten geen ruimte voor andere zaken en hij kon zich eindelijk ontspannen."
Telefoon.
Hoi, hoe gaat het?
Goed. Prima. Aan het schrijven.
Lukt het?
Nou, de eerste zinnen van vandaag staan er.
O, ik zal je verder laten schrijven dan. Ik bel nog wel een andere keer.
Hm. Draad kwijt. Wat had ik nou ook alweer in mijn hoofd?
Wat staat er veel onkruid in de tuin. Onvoorstelbaar. Als ik nou eens een half uurtje...
Zo, nu verder. Hoe laat is het? Elf uur alweer. Misschien kan ik eerst boodschappen doen, dan hoeft dat straks niet meer. Kan ik daarna eten en dan ga ik vanmiddag verder.
Goed, waar was ik? O ja.
"Na afloop was er een borrel. Hij besloot één drankje te nemen. De conversatie om hem heen kabbelde voort."
Wat een irritant geluid, die vaatwasser. Leuk dat hij klaar is, maar moet hij dan per se piepen? Nou ja, ik kan hem net zo goed leeghalen. Zou mijn was trouwens al klaar zijn? Even kijken.
Vijf minuten nog.
Dan wacht ik wel.
"...kabbelde voort." Waarover dan in vredesnaam? Wat doet mijn hoofdpersoon daar eigenlijk? Misschien moet ik het hele stuk gewoon weglaten. Voegt toch niks toe.
Hé, mail.
Zin om binnenkort iets te gaan drinken? Ik kan donderdag of vrijdag. En anders volgende week zaterdag. P.s.: schrijf je nog?
Ik kan vrijdag. Gezellig, zie ik je dan. Ja, ik schrijf nog. Ik ben druk bezig.
Waar was ik ook alweer? O ja, voortkabbelende conversatie.
Heb zin in koffie.
Enige uren later.
En schat? Lekker geschreven vandaag?
Ach, het gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten