dinsdag 8 maart 2016

Op rolletjes


Soms stel ik me voor hoe het zou zijn als mijn huishouden op rolletjes zou lopen. Ik sta 's ochtends op, neem op mijn gemak een douche, haal vers brood bij de bakker die al vanaf 6 uur open is, eet rustig mijn boterhammen, drink nog een kopje koffie en ga kalm de deur uit voor mijn afspraken van die dag. Ik hoef me niet te haasten, ik hoef geen stoplichten te vervloeken en er is geen noodzaak om iedere vijf minuten neurotisch op mijn horloge te kijken. Ik arriveer een keurige vijf tot tien minuten te vroeg ter plaatse en ik zie er onberispelijk uit. Mijn ademhaling is rustig, mijn oksels zijn kurkdroog.

Perfectie.
Nimmer bereikt.

Zelfs als ik ruim op tijd opsta, moet ik nog haasten. Die extra minuten zijn net sokken in de was. Ze verdwijnen gewoon. Dus ren ik onder de douche door, eet een halve boterham die het schimmelstadium gevaarlijk dicht is genaderd en prop de rest in een zakje voor onderweg. De koffie kan ik vergeten - en waar is nou mijn telefoon? Ik bel mijn mobiele nummer met de vaste lijn en hoor niets, want natuurlijk staat het kreng op stil. Ik zoek op de logische plekken, gevolgd door de onlogische. Uiteindelijk vind ik hem in de badkamerkast naast de haarborstel. Ik zou zweren dat ik hem daar niet neer heb gelegd, maar nu heb ik helemaal geen tijd meer, laat staan om te fantaseren over een telefoon die zichzelf kan teleporteren naar andere plaatsen in huis en dat louter doet om mij dwars te zitten.

Ik droom er soms van, van zo'n huishouden op rolletjes. Dat willekeurig wie op willekeurig welk moment kan binnenlopen en dat het dan opgeruimd is. Geen jassen op stoelen, geen tijdschriften op de grond, niet gezellig in gesprek zijn met mijn bezoek en ondertussen stiekem zitten te broeden op een plan om die stofvlok ongemerkt onder de bank te schoppen. Of dat ik op mijn gemak op mijn aangekondigde bezoek wacht, terwijl ik een boek lees in de bank. Want de boodschappen heb ik gisteren al gehaald, het huis is gestoft en gezogen en de berg rommel die ik nog gauw uit het zicht moet mikken bestaat niet, want ik laat nooit iets slingeren.

Heerlijk, lijkt me dat.
Daar kan ik met gemak een uurtje over fantaseren.
Om tot de conclusie te komen dat ik wel heel erg vaart moet maken, wil ik nog op tijd te zijn voor mijn volgende afspraak.

Haren fatsoeneren, tanden poetsen, spullen pakken, rennen.
Maar waar is nou die telefoon?