Lekker geschreven vandaag?

"Diep weggedoken in zijn hoekje liet hij de muziek over zich heen kabbelen. De klanken vulden zijn geest. Ze lieten geen ruimte voor andere zaken en hij kon zich eindelijk ontspannen."

Telefoon.
Hoi, hoe gaat het?
Goed. Prima. Aan het schrijven.
Lukt het?
Nou, de eerste zinnen van vandaag staan er.
O, ik zal je verder laten schrijven dan. Ik bel nog wel een andere keer.

Hm. Draad kwijt. Wat had ik nou ook alweer in mijn hoofd?
Wat staat er veel onkruid in de tuin. Onvoorstelbaar. Als ik nou eens een half uurtje...

Zo, nu verder. Hoe laat is het? Elf uur alweer. Misschien kan ik eerst boodschappen doen, dan hoeft dat straks niet meer. Kan ik daarna eten en dan ga ik vanmiddag verder.

Goed, waar was ik? O ja.
"Na afloop was er een borrel. Hij besloot één drankje te nemen. De conversatie om hem heen kabbelde voort."

Wat een irritant geluid, die vaatwasser. Leuk dat hij klaar is, maar moet hij dan per se piepen? Nou ja, ik kan hem net zo goed leeghalen. Zou mijn was trouwens al klaar zijn? Even kijken.
Vijf minuten nog.
Dan wacht ik wel.

"...kabbelde voort." Waarover dan in vredesnaam? Wat doet mijn hoofdpersoon daar eigenlijk? Misschien moet ik het hele stuk gewoon weglaten. Voegt toch niks toe.
Hé, mail.

Zin om binnenkort iets te gaan drinken? Ik kan donderdag of vrijdag. En anders volgende week zaterdag. P.s.: schrijf je nog?
Ik kan vrijdag. Gezellig, zie ik je dan. Ja, ik schrijf nog. Ik ben druk bezig.

Waar was ik ook alweer? O ja, voortkabbelende conversatie.
Heb zin in koffie.

Enige uren later.
En schat? Lekker geschreven vandaag?
Ach, het gaat.

Over schrijven

Over schrijven is al veel geschreven en geblogd. Zo'n slordige 1 miljoen Nederlanders schrijft. Een deel daarvan probeert zijn of haar boek aan een uitgever te slijten. Waarom blog ik dan over schrijven? Omdat ik een van die een miljoen ben.

Vooralsnog is mijn boek nog niet geschikt voor publicatie. De eerste versie is af en nu is duidelijk zichtbaar welke puzzelstukjes nog niet op hun plaats liggen. Personages die ik onvoldoende heb uitgewerkt, plotlijntjes die doodlopen, gaten in de tekst. Herschrijven dus, en niet zo'n beetje.

Mijn boek bestaat uit grofweg drie delen, maar niet omdat ik het zo heb opgezet. Ik ben er eigenlijk te lang mee bezig geweest. Drie jaar en een beetje, met grote tussenpozen. En daar zit 'm de crux. Mijn schrijfstijl is in de tussentijd veranderd en ook ik heb in die tijd niet stilgestaan. Zo komt het dat ik nu met drie verschillende stukken zit waar ik op een of andere manier een geheel van moet zien te maken. Ik denk alleen dat het net is als met een gelijmde vaas: de haarscheurtjes blijven zichtbaar.

Opnieuw beginnen dan maar?

Een vriendin van me kreeg laatst het advies om haar manuscript in een mooie doos te rusten te leggen. Met een strik eromheen. Want sommige verhalen zijn er niet om afgeschreven te worden.

Misschien is het mijne er één van.
Maar vooralsnog weigert mijn hoofdpersonage zich daarbij neer te leggen.

Bloggen? Nu nog?

Ik heb de hype gemist. Bloggen is uit. Zegt men. Twitter is hot. Ook een vorm van bloggen, maar dan compact. Toch begin ik eerst met bloggen. Twitter kan altijd nog. Als ook dat op z'n retour is, bijvoorbeeld.